Dag 17: Alzingen (L) – Bergen op Zoom

We staan wederom om 7:00 uur op. De tafels en stoelen heb ik gisteren al in de auto geladen, dus er valt niet veel op te ruimen. Op de camping is het nog doodstil.

Op camping Bon Accueil, zullen we zeker terug komen; ligt 300 kilometer van Bergen op Zoom en heeft fantastisch sanitair, zeer goede WiFi en kost slechts € 14,- per nacht.

Even voor 8:00 uur rijden we naar de uitgang en daar staat één caravan voor ons te wachten tot de slagboom om exact 8:00 uur open gaat.

Ik ga eerst nog even tanken en dan kunnen we op weg voor de laatste etappe. bij het tankstation kun je tomaten kopen; even een fotootje maken voor Thuul en Peet .

Het is onderweg rustig en we kunnen daardoor lekker opschieten. Het is een beetje heiig onderweg.

Het is pas 11:10 uur, als we bij Antwerpen, richting Nederland gaan.

En om 11:30 uur rijden we Bergen op Zoom binnen.

Om 11:45 uur zijn we thuis en is de caravan afgekoppeld en op de oprit neergezet.

Deze keer hebben we het op het gebied van drank, vrij rustig gehouden .

      

Om 17:00 uur halen, we Charlie op, die zoals altijd, blij is om ons te zien.

Ook vandaag hebben we 300 kilometer gereden.

Dag 16: Eguisheim (F) – Alzingen (L)

We staan om 7:00 uur op en de camping is dan nog in redelijke rust. Vreemd genoeg wordt hier het sanitair aan het begin van de dag schoon gemaakt.

Ik loop naar het dorp en haal bij de bakker, 2 verse baguettes, die zelfs nog warm zijn. We hebben alle tijd, want je kunt pas om 8:30 uur afrekenen en dan krijg je een muntjes, waarmee je de slagboom kunt openen. Uiteindelijk vertrekken we 0m 8:40 uur.

 

We komen weer op de A35 richting Straatsburg en de weg was voorheen nog een klein stukje 2-baans, maar dat is inmiddels dus ook verholpen en hoewel we tijdens de spits op de rondweg van Straatsburg rijden, levert dat niet echt problemen op.

Het weer is ondertussen was miezerig geworden en dat is nu niet echt aanlokkelijk om straks op een camping te staan.

Gaande weg klaart het echter langzaam op en de temperatuur lopt op van 13 graden, naar een graad of 18.

Er wordt aan het tolstation gewerkt en dan blijkt maar weer eens hoe handig het is als je een elektronische tol-pass hebt; we nemen het rechter poortje en kunnen zonder oponthoud doorrijden .

Het is inmiddels 11:20 uur als we in de buurt van Nancy rijden.

Vervolgens komen we zonder problemen bij Metz; het is nu nog maar een klein eindje.

Eenmaal in Luxemburg, moeten we niet de E25 richting Luik volgens, maar gaan we richting Luxemburg Stad.

Op weg naar Alzingen is een ongeluk gebeurt en er staat best wel een lange file. Inmiddels is de zon gaan schijnen en loopt de temperatuur op naar waardes boven de 20 graden. Het is bijna 12:30 uur.

We melden ons aan op de camping en kunnen gelijk betalen (met ACSI-korting, € 14,- per nacht met onbeperkt internet); we kunnen morgenochtend vanaf 8:00 uur de camping af. We krijgen plek 18 aangewezen, maar als we daar komen, staat daar al een Engelsman; in overleg met de campingbaas, pakken wij plaats 19 en dat is een prachtplek met volop zon.

 

Ik werk gelijk het blog bij en kan dit bij de caravan probleemloos uploaden. We genieten van de zon en van onze laatste vakantiedag. Door telkens van die korte stukjes te rijden, heb je tot het laatst toe het gevoel dat je op vakantie bent, maar de eerlijkheid gebiedt wel te zeggen, dat het weer natuurlijk ook een belangrijke rol speelt.

We hebben besloten vanavond bij de caravan te eten en dat wordt gewoon een pasta-maaltijd. Het is inmiddels 20:00 uur en te fris om nog buiten te kunnen eten, dus dat doen we in de caravan.

Na afloop wassen we samen af, waarna we nog een aflevering van New Tricks kijken. We willen morgenochtend eigenlijk gelijk om 8:00 uur gaan rijden, zodat we rond de klok van 12:00 uur thuis zijn.

We hebben vandaag 300 kilometer gereden.

Dag 15: Sarre (I) – Eguisheim (F)

Omdat we gisteren best wel een aardige borrel voor het eten hadden gedronken en bij het eten een fles wijn en daarna koffie met Limoncello, hebben we allebei de hele nacht last gehad van een droge mond . We zijn dan ook om 7:00 uur klaarwakker en besluiten dan maar gelijk te gaan douchen.

Omdat we niet tot 9:00 uur willen wachten op brood en om 8:15 uur helemaal klaar ziijn om te vertrekken, besluiten we dat te doen. Ik sla vanaf de camping linksaf, omdat dit ook de richting was vanwaar we kwamen, maar we moeten de andere kant op.

Het navigatiesysteem leidt ons dwars door Sarre en later de buitenwijken van Aosta; ook hier veel rotondes, dus het schiet niet echt op, maar je ziet wel veel .

Als we dan uiteindelijk Aosta achter ons laten, komen we ook gelijk in een prachtig berglandschap terecht, op weg naar de St. Bernhardtunnel.

Wat opvalt, is dat er erg veel aan de weg wordt gewerkt, waardoor je door middel van stoplichten, over één rijstrook wordt geleid.

We rijden rond de 60-65 kilometer per uur en dat is, gelet op de weg, meer dan voldoende.

Om 9:10 uur zijn we aan de ingang van de tunnel, waar tol betaald moet worden en ik vind de € 39,- die we moeten betalen, behoorlijk aan de prijs .

Als we naar beneden rijden, worden we ingehaald door een Engelsman in een echte klassieker; wat een plaatje.

Omdat het zo voorspoedig gaat en het weer het een beetje laat afweten. besluiten we om niet naar de camping in de buurt van Bern te gaan, maar pas in Frankrijk te stoppen, ongeveer 100 kilometer verder dan gepland.

Door het continue rijden op de cruise control, blijkt het brandstofverbruik ook mee te vallen. Ik heb in Acqui Terme in Italië voor het laatst getankt en ik hoef niet eerder te tanken dan straks in Frankrijk .

Een kilometer of 30 voorbij Mulhouse gooi ik de tank vol en zoeken we gelijk een camping uit, waar we kunnen overnachten. Het wordt Camping Trois Chateaux in Eguisheim.

De camping blijkt nagenoeg vol te zitten, maar uiteindelijk hebben we een prima plekje op plaats nummer 16. De zon schijnt inmiddels ook en het is 22 graden; wat wil een mens nog meer?

Nadat we geïnstalleerd zijn en wat gedronken hebben, gaan we op verkenning naar het dorp, dat zo’n 500 meter van de camping afligt.

Het dorp staat bekend om zijn vele wijnchateau’s en is in 2013 uitgeroepen tot het mooiste dorp van Frankrijk.

Wij waren er niet van op de hoogte, maar honderden anderen wel en die lopen hier ook allemaal door de nauwe straatjes .

Het lijkt op de foto’s of er helemaal niemand was, aar neem van mij aan, dat het kunst- en vliegwerk gekost heeft, om het elke keer zo te regelen dat er niemand op stond .

Er lijkt geen einde te komen aan de prachtige panden in pasteltinten, die allemaal gesierd zijn met de meest prachtige bloemen, maar het blijkt dat we in een keurige cirkel lopen en uiteindelijk weer uitkomen, waar we begonnen zijn .

En uiteraard kopen we ook voor onze lieve kleindochter Dhara, een leuk, streek gebonden cadeautje. Marijke rekent voor het eerst af met de credit card, want die neemt ze volgende week mee naar Milaan .

Dit is nu een voorbeeld van een van die onverwachte momenten, die achteraf een cadeautje blijkt te zijn; wat een geweldig dorp is dit.

Omdat we verwachten dat er veel mensen, ook van de camping, vanavond uit eten zullen gaan, hebben wij alvast maar een tafel gereserveerd.

Wat ik altijd leuk vind, is om mensen die anderen fotograferen, ook op de foto te zetten; deze Chinees kon er hartelijk om lachten. Marijke maakte een foto van 2 Amerikaanse vriendinnen .

We blijven alert op wat er allemaal te zien is, zoals bijvoorbeeld dit opvallend blauwe pand van Paul Schneider, deze wijnpers en dit standbeeld.

Het beeld met waterpartij, behoort samen met de kerk op de achtergrond.

         

We besluiten nog even wat zijstraatjes mee te nemen en komen zo langs allerlei panden, waar je wijn kunt proeven en uiteraard ook kopen.

We lopen weer terug naar de camping, waar we een borreltje drinken en een toastje met Franse kaas eten. Om 18:45 uur lopen we naar het dorp; we hebben om 19:00 uur een tafel gereserveerd.

We zijn vanavond bijzonder eensgezind, want we nemen allebei het menu van € 25,80 en kiezen als voorgerecht voor de gegratineerde St. Jacobs mosselen en als hoofdgerecht de Faux Filet. We drinken er een Medoc van 2009 bij.

             

      

Het toetje bestaat uit bladerdeeg envelopjes, pruimen, vanille-ijs en slagroom en het smaakt heel erg lekker.

Het was vandaag wederom een dag met een gouden randje.

We hebben vandaag 320 kilometer gereden.

Dag 14: Barolo (I) – Sarre (I)

We staan vandaag wederom om 7:30 uur op hoewel het vannacht ook bijna onophoudelijk heeft geregend, zit er achter de wolken een zonnetje aan te komen. We halen samen voor de laatste keer broodjes bij het kleine supermarktje. Marijke maakt ze klaar voor straks in de auto.

Het is uiteindelijk tegen 9:00 uur als we klaar zijn om te vertrekken, richting Aostadal, waar we ergens rond de klok van 13:00 uur zullen aankomen.

De reis verloopt, tot aan Turijn, zonder problemen, maar dan komen we in een file terecht van ongeveer 5 kilometer en dat alleen maar omdat er aan een brugpijler werd gewerkt.

Daarna kunnen we weer gewoon doorrijden en is het zelfs rustig te noemen. Jammer genoeg ziet de lucht er tamelijk regenachtig uit, maar het blijft wel droog en de temperatuur ligt rond de 22 graden. We zijn tot nu toe € 9,- aan tol kwijt en hebben nu een ticket moeten pakken en dat blijkt uiteindelijk € 35,- te kosten.

Het loopt inmiddels tegen 11:00 uur als we meer in een bergachtige omgeving terecht komen; dan heb je in elk geval genoeg om naar te kijken .

Het weer klaart ondertussen ook op en met 90 op de cruise control, rijdt het heerlijk relaxed.

Het is nog maar 12:15 uur als we in Sarre, Camping Monte Bianco oprijden. We mogen zelf een plekje uitzoeken. Bij het waterpas zetten van de caravan, blijkt er niet meer speling te zijn en ik til de caravan aan de dissel op, terwijl Marijke wat plankjes onder het neuswiel schuift, maar helaas, komt het neuswiel hierbij naar beneden. Ik til nogmaals de caravan  aan de dissel op, terwijl Marijke met een noodgang het linker voorpootje uitdraait en daarna het rechter voorpootje. Ik moet onder de dissel gaan liggen om uiteindelijk het neuswiel weer in elkaar te kunnen zetten. Marijke toonde zich weer een voorbeeldige “operatie zuster”.

Om 13:00 uur zitten we uiteindelijk met een drankje onder de luifel, met een prachtig uitzicht op de bergen .

Op deze manier is elke reisdag nog steeds gewoon vakantie. Nadat we in et dorp zijn gaan kijken waar we vanavond willen gaan eten, lezen we allebei wat en drinken we bij de caravan gezellig een borrel.

Terwijl de zon schijnt, regent het ook, maar voor onze luifel is het kurkdroog, terwijl het een paar meter verderop, zichtbaar regent Als Marijke even naar voren loopt, ziet zij een prachtige regenboog.

Het is me de hele middag niet gelukt om het blog online te zetten, maar het blijkt dat je bij de receptie beter bereik hebt en zo kan Marijke ook nog even haar mailtjes binnen halen.

      

Het is 19:45 uur als we richting het restaurant lopen. Het is al aardig donker geworden.

We bestellen als voorgerecht een schotel bestaande uit verschillende soorten spek en andere vleeswaren, die we samen delen.

We bestellen er een Barbera d’Alba 2012 bij en dat blijkt een bijzonder goede keuze te zijn.

Marijke bestelt een Pizza a la Maison met pommedores, mozzarella en rucola en ik bestel de Pizza Frutta di Mare. Het zijn grote pizza’s en ze smaken voortreffelijk.

We besluiten geen toetje te nemen en ook geen koffie; dat doen we wel bij de caravan.

On 22:00 uur val ik als een blok in slaap en ik lig nog niet eens in bed; oorzaak: “drank” .

We hebben vandaag 220 kilometer gereden.

Dag 13: Lunchen in Barolo

We worden vanochtend wakker van de “medicijn wekker” van Marijke, die om 7:50 uur af gaat. Na een frisse douche lopen we samen naar de bakker, waar we 4 piccolini’s halen. Nadat we die soldaat hebben gemaakt, probeer ik de opkomende zon te fotograferen, wat maar deels lukt, mede omdat de zon heel flets is er er veel sluier bewolking hangt.

Ik loop vervolgens richting de straat om een foto te maken van de gigantische wijnpers die daar staat.

Aan de overkant staat een bewoond huis, maar ook een huis dat te koop staat en zo te zien al een behoorlijk tijdje .

Op de gevel staat een aantal schilderingen en dat was me nog niet eerder opgevallen.

Het terrein is niet omheind, dus maak ik van de gelegenheid gebruik om er even helemaal omheen te lopen en dat levert dan weer aardige plaatjes op.

Aan de voorzijde ligt de brievenbus al een tijdje doelloos op de grond.

De bloemen bloeien echter, alsof er niks aan de hand is en de half geopende luiken, doen vermoeden dat het pand nog steeds bewoond is, maar dat is echt niet zo.

                              

Ik loop op mijn gemak terug naar de camping, waar ik het verslag van gisteren ga maken; voldoende gezien en toch weer ruim 200 foto’s gemaakt, dus wel even het een en ander uit te zoeken.

Het is inmiddels 12:45 uur, als het verslag van gisteren online staat en ik kleed me snel om, waarna we naar Barolo rijden, waar we, als afsluiting van onze vakantie, copieus zullen gaan lunchen .

We parkeren de auto, beneden in het dorp en dat geeft gelijk de mogelijkheid om bijvoorbeeld het Museo di Vino, van een andere kant te fotograferen.

Het restaurant dat we gisteren hadden uitgezocht, zit helemaal vol, maar we kunnen binnen eten, of we moeten 45 minuten wachten en ik wil dat geen van tweeën…..

….. dus lopen we naar boven en daar komen we gelijk uit bij Osteria Barolando en daar is nog net en tafeltje voor 2 vrij, waar we gaan zitten en dat blijkt niets te vroeg te zijn, want iedereen die na ons komt, krijgt te horen dat er niet meer gegeten kan worden .

We bestellen een fles water met bubbels en een fles Barbera d’Alba Superiore van 2012; ja ja, we hebben flink bijgeleerd deze vakantie .

Marijke bestelt Caprese con Mozzarella di Bufala en ik de Battuta di Fassone Piemonte en daarna wil Marijke de Filetto di Maiale al Capperi en ik de Risotto al Castelmagno d’Alpeggio. De serveerster vraagt nog of we alles 2 keer willen hebben of apart en ik bevestig dat het allemaal apart is.

Het uitzicht vanaf onze tafel, is niet verkeerd, dacht ik zo .

Marijke haar eten wordt gebracht –denken wij- en ik krijg een groot leg bord. Als ik ga navragen wat nu de bedoeling is, heeft de serveerster opgepakt dat wij de Battuta di Fassone Piemonte samen wilde delen; had, gezien de grootte van het gerecht, gekund, maar dat was niet de keuze en omdat Marijke het gerecht bijna op heeft, krijg ik het zelfde. Het smaakt in elk geval heel erg lekker; laat daar geen misverstand over bestaan .

Als de hoofdgerechten worden geserveerd, maakt de serveerster van ons samen een foto.

Het smaakt allemaal weer erg lekker en we bestellen huis gemaakte dolce, waarbij we kunnen kiezen uit een soort Cake met chocolade, Panna cotta of Tarte Noccioli. Wij kiezen voor het laatste, de hazelnoot taart. We bestellen er gelijk koffie bij.

Nadat ik heb afgerekend, lopen we terug naar de auto en rijden we naar de camping. Omdat het helder is, hebben we vanuit de hoogte goed zicht op Barolo en stop ik om nog even een paar foto’s te maken.

Even verderop stop ik nog een keer om foto’s te maken.

Op de camping aangekomen, zorg ik er eerst voor dat de aangeschafte drank, breukvrij verpakt wordt, zodat we daar morgenochtend geen omkijken meer naar hebben.

Ik loop ook nog even naar de receptie om te vragen of ik met mijn credit card kan betalen, want anders zal ik eerst nog even moeten pinnen, maar dat blijkt geen enkel probleem.

Vervolgens drinken we lekker een bakje koffie en lezen we wat, als om een uur of 18:30 donkere wolken zich samenpakken en het vreselijk begint te regenen en onweren. De temperatuur is nog steeds aangenaam, dus blijven we lekker onder de luifel zitten, met inmiddels een borrel .

Als het echter onder de luifel nat wordt, doordat de wind de verkeerde kant opstaat, gaan we uiteindelijk maar naar binnen.

Binnen besluit ik dan maar om het blog te maken, maar omdat er weer eens geen internet is, kan ik het niet uploaden; dat doen we dan morgen vroeg maar, als we aan het ontbijt zitten.

We hebben vandaag wel 8 kilometer gereden.

Dag 12: Vergne – Acqui Terme – Barolo

Omdat er vandaag geen vers brood te krijgen is, roosteren we het gesneden brood dat we gisteren bij de supermarkt gekocht hebben; niks mis mee.

Na het ontbijt probeer ik tientallen keren de blog te uploaden, maar internet wil niet meewerken en dan ineens, staat de blog van zaterdag zo maar online en kan ik de blog van gisteren verder in orde maken.

Als deze eindelijk ook ge-opload is, blijken de foto’s van de begraafplaats er niet op te staan en moet ik die allemaal handmatig uploaden. Als dat eindelijk gebeurd is, stappen we in de auto. Het plan is om vandaag naar Acqui Terme, een stadje met architectonische bezienswaardigheden, te rijden, daar wat te eten en dan op ons gemak weer terug te rijden.

Een groot gedeelte van de weg hebben we afgelopen zaterdag ook al gereden; straks eens kijken of we een andere terugweg kunnen vinden.

Af en toe stoppen we even om wat foto’s te kunnen maken, zoals hier bij een Cantina, die overigens tot 15:00 uur gesloten is.

De verschillende uitzichten, blijven mooi om te zien. Als ik ergens een afslag mis, komen we onverwacht weer in een klein dorpje terecht, dat feitelijk uit niet meer dan een (kerk)plein, kerk, gemeentehuis, osteria en een paar woningen bestaat, maar wel de moeite waard om te fotograferen.

        

                   

Wat opvalt is dat je bijna nergens mensen ziet; niet op het land, maar ook niet in die dorpjes. Wat we wel zien, is deze aangelijnde stenen hond langs de kant van de weg.

Het is rond de klok van 14:00uur als we Acqui Terme inrijden en voor een naderende spoorwegovergang moeten wachten.

We parkeren de auto in het centrum en betalen € 3,- om tot 17:00 uur te mogen blijven staan.

Het eerste dat we tegen komen is een prachtige watergang in een voetgangersgebied.

         

Ook hier valt weer op hoe stil het is, maar we krijgen al gauw door waarom dat zo is; de winkels zijn hier van 13:00 tot 15:30 of zelfs 16:00 uur gesloten . We besluiten om gewoon t e gaan kijken wat voor moois we nog tegen komen en daarna gaan we dan wel ergens wat eten, maar alle terrassen die we tegen komen, zien er verlaten uit en het blijkt dat ook de restaurants dicht zijn .

                   

Er is gelukkig genoeg moois te zien, dus we komen onze tijd wel door .

We vinden op een bordje dat in een van de straatjes een restaurant moet zitten en lopen die richting uit; komen we zo maar bij een amfitheater uit.

Als we verder omhoog lopen, komen we uiteindelijk op een groot plein uit met de nodige restaurantjes, maar helaas zijn deze allemaal gesloten .

        

Er zit niets anders op dan terug te lopen naar de auto en onderweg dan maar te kijken of we ergens kunnen eten. Her en der staat een hek of een deur op een kiertje open en ik wil dan altijd graag even verder kijken en dat lever soms een extra leuke foto op, zoals een deur die helemaal omgeven is met klimop .

En dan zien we ineens dat 2 mensen op een terrasje bediend worden en we besluiten daar iets te drinken; kunnen we gelijk gebruik maken van het toilet voor we weer terugrijden richting de camping .

We bestellen 2 biertjes en dat blijken flessen te zijn van 66 cl, of te wel, 2 pijpjes per persoon .

We krijgen er een ruime bak chips bij en laten ons het goed smaken. Als ik heb afgerekend, lopen we terug naar de auto.

Ik stel de navigatie niet in op de camping, maar op het centrum van Barolo en dat levert gelijk een andere route op, als die we op de heenweg zijn gekomen.

Omdat we inmiddels weer de nodige kilometers hebben gereden en we een tankstation tegen komen waar de diesel € 1,55 kost (onderweg zagen we prijzen variërend van € 1,67 tot € 1,79), besluit ik toch maar even om hem vol te gooien en er gaat 15 liter in.

We rijden door de bergen richting Barolo en dat levert onderweg dus ook weer meer dan genoeg op om te zien en soms te fotograferen.

Soms een “quick stop” om vanuit het autoraam een foto te schieten en soms op het gemak even rondlopen om te zien wat er de moeite waard is.

We passeren het dorpje Rutte en komen dan langs een prachtig kerkje en besluit ik even te stoppen, pal voor de ingang van een prachtige Agriturisme.

Het kerkje is helaas gesloten, maar er staat een raampje open en ik ben brutaal genoeg om dit helemaal te openen, een foto te maken en het dan weer gedeeltelijk te sluiten.

We rijden door het plaatsje Montforte d’Alba en dat is heel schilderachtig.

Vervolgens komen we aan bij Barolo en dat is dus weer zo’n schilderachtig dorpje met veel restaurantjes, barretjes en terrassen.

We hebben ondertussen besloten dat we vanavond bij de caravan past zullen eten, maar morgen is onze laatste dag hier in Piëmonte en dan kunnen we als afsluiting, tussen de middag in Barolo eten; als ze tenminste open zijn .

De restaurantjes zijn in elk geval tussen 12:30 en 15:00 uur open, dus lunchen gaat ons zeker lukken .

Het is uiteindelijk bijna 18:00 uur als we op de camping terug zijn; tijd voor een borrel.

Ik neem vanavond het snijwerk voor mijn rekening en Marijke makt een heerlijke Pasta a la Putanesca.

                     

Het smaakt allemaal weer heerlijk en we sluiten af met koffie en Limoncello. Als we hebben af gewassen, is het inmiddels te fris om nog buiten te zitten.

Het was weer een superdag, waarin we veel moois gezien hebben.

We hebben vandaag 150 kilometer gereden.

Dag 11: Mondovicino Outlet Village

Vandaag maken we er een rustige dag van en we beginnen met een gekookt eitje bij het ontbijt. Nadat we de caravan weer op orde hebben – dat duurt tegenwoordig niet langer dan 5-10 minuten- , genieten we nog even met een kopje koffie van de zon.

Om 9:45 uur vertrekken we naar Mondovicino, een Outlet Village op ongeveer 30 kilometer afstand van de camping.

Marijke slaagt bij GEOX vrij snel voor een paar leuke schoenen.

              

Ik vind bij Nike een leuk blauw shirt van het Franse voetbal elftal. We kijken ook nog even of we iets leuks zien voor onze kleindochter Dhara, maar voor zomerkleertjes is het eigenlijk al geen weer meer.

We lopen hier en daar nog een winkel binnen, maar eigenlijk zijn dit soort Outlets aan ons niet zo besteed. We lopen nog even bij de iPer Coop binnen en daar kopen we lekkere broodjes voor de lunch, later vanmiddag en garnalen voor vanavond door de pasta. Ze hebben hier zo waar rode Grappa, dus daar neem ik een paar flessen van mee .

Het is inmiddels 13:00 uur, als we weer richting de camping gaan.

We zijn nu al een paar keer langs een huis gereden met een prachtige tuin vol bloemen en ik stop nu dan maar eens om er een paar foto’s van te maken.

Vlak bij de camping blijkt een begraafplaats te zijn en ik stop om er in elk geval even een foto van te maken. Het hel blijkt echter open en als ik naar binnen ga, zie ik iets dat ik nog nooit eerder, waar dan ook, op een begraafplaats heb gezien.

Het blijkt een aaneenschakeling te zijn van privé kapelletjes, sommigen voorzien van een altaar, waar complete families begraven liggen.

Helemaal achteraan is een wand, waarin mensen “gewoon” zijn bijgezet. De laatste is Giusto Bozzoli, die afgelopen woensdag, 3 september, is overleden.

                   

Wat ook opvalt is dat de mensen hier behoorlijk oud worden; velen zijn in de 80 als ze overlijden.

Een bijzonder ervaring rijker, stap ik weer in de auto.

Op de camping aangekomen, is het tijd voor een aperitief; Marijke neemt een Rosé frizante en ik neem een Weissenbiertje. Daarna eten we een broodje met kaas en tomaat.

      

De rest van de middag lezen we wat en ik probeer het verslag van zaterdag te maken, maar de internetverbinding is waardeloos, zodat ik me beperkt tot het maken van het verslag en dat is, mede gelet op het grote aantal foto’s dat ik wil delen, toch wel weer een aardige klus .

Het loopt al tegen 20:00 uur als Marijke gaat beginnen aan het eten. We eten vanavond pasta met garnalen, tomaatjes en knoflook.

               

Het smaakt heerlijk. We wassen samen even af en kijken dan nog een aflevering van New Tricks, waarna we in bed nog even lezen.

We hebben vandaag 75 kilometer gereden.

Dag 10: Neive (I)

Er is van 5 tot en met 8 september feest en dat betekent dat er vanaf 21:00 uur tot 01:00 uur, keiharde live muziek gespeeld wordt, op nog geen 100 meter van de camping. Wij waren daar van te voren van op de hoogte en hebben oordoppen gekocht, waardoor we nog redelijk hebben kunnen slapen. We hebben medelijden met die campinggasten die in een tent slapen .

We staan om 7:30 uur op en hoewel het op de camping drukker is geworden, hebben we allebei gelijk een douche. Terug bij de caravan pakken we geld en lopen we naar de overkant om brood te halen. Omdat afrekenen plaats vindt op basis van gewicht, moet ik deze keer € 1,82 afrekenen. Na elk één broodje hebben we echter meer dan genoeg.

We gaan vandaag naar Neive, een typische Italiaans wijndorp, dat is uitgeroepen tot één van de mooiste dorpen van Italië. Het heeft een gezellig plein, een aantal goede restaurants en barretjes en dat spreekt ons natuurlijk wel aan .

We zijn nog maar net van de camping af, als we dit schitterende landgoed in aanbouw tegen komen. Een deel was reeds bestaand en daar wordt nu een heel nieuw deel bij gebouwd.

Bij  de volgende bocht komen we dit prachtige bouwwerk tegen.

Het uitzicht vanaf de heuvels is geweldig; aan de wijngaarden lijkt geen einde te komen.

En dan komen we in Neive aan en we vinden zo waar nog een plekje om te parkeren.

                  

Als we onder het poortje dat het centrum ontsluit, door lopen, zien we links Giardini dei Conti di Castelborgo en De Portale d’Ingresso in het bijzonder.

        

Als we vervolgens rechts van ons kijken, zien we daar het Palazzo Bongioanni Cocito.

Als we iets verder door lopen, zien we links en rechts markante geveltjes en gevelbeschilderingen.

                             

En dan zien we prachtige tonnen met opvallende, paarse bloembakken, maar net als ik een foto wil maken, komt er een druk gesticulerende man naar buiten en ik wacht geduldig tot hij weer naar binnen gaat.

Als hij mij van binnenuit ziet fotograferen, vraagt hij of ik boven, het panoramische uitzicht wil zien en dat wil ik natuurlijk wel . Ik ga mee naar de 2e verdieping en daar wordt de deur naar een klein balkonnetje geopend en kan ik mijn gang  gaan.

Als ik weer beneden ben, vraag ik of we buiten, waar diverse kleine tafeltjes staan, kunnen eten en dat kan. Zijn zaak heet I Love Ba en is zowel een Osteria, als een wijnproeverij.

We bestellen een fles witte wijn met een sprankeltje en dat blijkt gelijk een schot in de roos. Er zijn diverse menu’s en wij kiezen voor het menu van € 20,- dat bestaat uit een selectie van 2 koude voorgerechten, een pasta gerecht naar keuze en een toetje naar keuze.

Bij de wijn wordt een brood geserveerd dat zo lekker is, dat we er alle vertrouwen in hebben dat we vanmiddag weer een feestmaaltijd krijgen voorgeschoteld.

         

De koude voorgerechten bestaan uit Vitello Tonato, Carpaccio en een heerlijke salade op basis van mayonaise, tomaat, ei en olijven. We kiezen voor de gevulde pasta en ook dat blijkt een uitermate goede keuze te zijn. Verse, eigen gemaakte pasta, gevuld met vlees.

Marijke kiest als toetjes de lauw warme perzik met een soort van brownie en ik kies voor het hazelnoten gebak. Tjonge, jonge, jonge……. wat is dat lekker zeg .

We krijgen, nadat we 2 grande café solo besteld hebben, een grote bak met blauwe druiven. Daarna krijgen we, en dat komt, zoals wel vaker in Italië, een fles Limoncello en 2 glazen en daar mag je zo veel van drinken als je wil. In dit geval, wordt er ook nog een soort van kruidenbitter vanuit de Piëmonte bijgezet. We laten het ons goed smaken. Wat een super maaltijd en geserveerd met een big smile en voor een bedrag, dat we soms per persoon uitgeven en dan hebben we lang niet zo lekker gegeten .

       

Omdat ik niet gekeken heb of de batterij van mijn Canon wel vol genoeg was, loop ik er nu tegen aan dat de batterij leeg is; gelukkig staat de auto niet al te ver weg en heb ik een 2e, volle batterij in mijn fototas.

We lopen verder omhoog, richting de kerken die als het ware boven het dorp uit rijzen.

Boven blijken er veel kinderen met hun ouders te zijn; er zijn allerlei festiviteiten voor de kinderen, die op een lijst kunnen laten afvinken, welke attractie zij al hebben gedaan.

De eerste kerk waar wij binnen gaan, blijkt een Koptische kerk te zijn met prachtige iconen en een heel mooi plafond.

Omdat we nu feitelijk op het hoogste punt van het dorp zijn aanbeland, hebben we ook een mooi uitzicht over het dorpje en de omringende wijngaarden.

De volgende kerk, is de Kerk van Petrus en Paulus en hier veel klassieke beelden, zoals van Maria. Let ook eens op het prachtige houtsnijwerk, waar de kerkbanken mee versierd zijn.

We lopen op ons gemak naar beneden toe ook daar is nog voldoende moois te zien.

Wat dacht je bijvoorbeeld van dit smalle huis op de hoek? Het deed ons een beetje denken aan het “strijkijzer”, zoals dat in New York City staat.

                  

En dan zijn we weer aanbeland op de rondweg, waar we onze auto hebben geparkeerd.

                  

We passeren ook nog een, inmiddels leeg staand pand, waar gewoon een deel van de muur ontbreekt.

          

We zijn in 35 minuten terug op de camping, waar we in het zonnetjes lekker wat lezen. Als de zon ondergaat, loop ik naar de weg om te kijken of ik wat foto’s kan maken.

Als de zon helemaal onder is, maak ik ook nog even een paar foto’s van de wijnranken en de blauwe druiven die vlak voor de ingang van de camping groeien.

We hebben wederom een prachtige dag gehad, lekker gegeten en veel gezien.

We hebben vandaag 65 kilometer gereden.

Dag 09: Bra (I)

Het wordt eentonig, maar ook vandaag staan we om 7:30 uur op en bijkomend voordeel is, dat we de douches voor het uitzoeken hebben. Het is, in tegenstelling tot de voorspellingen, bewolkt, maar de temperatuur is prima.

We lopen samen naar de overkant voor brood en voor de 4 nog warme broodjes, moet ik het schrikbarende bedrag van € 0.97 betalen en ik heb geen kleingeld en moet meet € 10,- biljet betalen .

Marijke treft een broodje dat lijkt op en want.

Na het ontbijt, verplaatsen we al vast de tafel, de stoelen en het wasrek, terwijl we in de caravan de breekbare zaken, zoals kopjes en glazen, even veilig stellen.

Je zou het niet verwachten, maar het is “hard werken” om de caravan zonder kleerscheuren van zijn huidige plek te krijgen. Het neerzetten op de nieuwe plek, die inderdaad veel vlakker is, is een fluitje van een cent.

Met een kopje koffie en de laatste Canolli kan ik ook weer verder met het blog; genoeg te vertellen.

Het plekje waar wij nu staan heeft bessenstruiken aan de achterzijde en bramenstruiken aan de voorzijde;  jammer genoeg zijn de bramen nog niet rijp genoeg om te eten.

Rond de klok van 12:00 uur stappen we in de auto om een stukje te gaan rijden, wat boodschappen te doen en, uiteraard, ergens lekker te gaan eten.

Het eerste de beste dorpje waar we in rijden, ziet er leuk uit en heeft zelfs een Osteria, maar als we daar aankomen, blijk je alleen binnen te kunnen eten en dat willen we niet.

Omdat er inmiddels ook weer getankt moet worden, kijken we ook uit naar tankstations. Voor eenieder die altijd maar loopt te mopperen over de brandstofprijzen in Nederland, hier kost een liter diesel € 1,71 en dat is exact € 0,25 meer dan ik de laatste keer in Nederland betaalde. We rijden nog even verder, want ik heb ook prijzen gezien van rond de € 1,60.

We komen uiteindelijk bij een groot station, zonder bediening, waar de prijs € 1,56 is, maar helaas, accepteert de  pomp geen credit cards en ook niet mijn bankpas, die slechts enkele dagen oud is .

We komen, op zoek naar een Big Store, een soort van Hypermarché, in een leuk dorpje en dat blijk Bra te zijn, waar door de Romeinen ooit de stad Pollentia, het huidige Pollenzo is gesticht. Uit deze periode resteren nog de ruïnes van een amfitheater bij Pollenzo.

Bra heeft een monumentale centrum, waar de Barokstijl de boventoon voert, zoals duidelijk zichtbaar bij het Palazzo Comunale, de kerk Sant’Andrea en het laatgotische Palazzo Traversa.

Wij rijden als het ware zo maar tegen de Chiesa di San Vittore uit de 19de eeuw op.

De resultaten van de recente renovatie, zijn duidelijk zichtbaar, maar men is nog niet helemaal klaar.

Er zijn hier ook nog allerlei restanten van opgravingen bewaard gebleven.

We rijden door hele smalle straatjes, waar je je telkens afvraagt of je hier wel kan/mag rijden, maar de aanwezigheid van diverse private garages, laat zien dat het kan/mag .

Uiteindelijk komen we na dit doolhof, precies uit bij een restaurantje, la Soffitta, en als er dan ook nog een auto weg rijdt, zodat ik gelijk kan parkeren, is het natuurlijk helemaal toppie .

We hebben allebei trek in een pizza en bestellen er een sprankelende witte wijn bij. Marijke neemt de Pizza Prociutto (ham) en ik de Pizza Frarielli (groente).

We sluiten allebei af met een huis gemaakte Cheesecake, waarna we beiden een grote koffie bestellen.

We proberen nu de Big Store, waar we al langer naar op zoek waren, te vinden en zo waar, net als we het eigenlijk willen opgeven, zien we hem in de verte liggen. Qua boodschappen hebben we niet echt veel nodig, maar bij de drank gekomen, blijkt de drank hier euro’s per fles te schelen met thuis. Zo betaal ik voor de Southern Comfort slechts € 14,- (thuis € 18,- ex. BTW) en voor de José Cuervo Tequilla slechts € 12,- (thuis € 16,- ex. BTW).

We nemen ook nog gewone boodschappen mee, zoals fruitsap, tomaten, paprika, Pringles, pesto en een broodmes .

Het loopt inmiddels tegen 16:00 uur en we kiezen voor de kortste weg terug naar de camping. Onderweg probeer ik nog 2 x bij een onbemand tankstation te tanken, maar mijn (nieuwe) bankkaart met Maestro-logo, wordt niet geaccepteerd, evenmin mijn verschillende credit cards .

En dan komen we bij het eerste tankstation, waar mijn pas geweigerd werd en daar loopt nu iemand rond, waar ik mijn “probleem” kan voorleggen. Hij vertelt dat bij de 1e pomp je met credit card kunt tanken; nadat je hebt vol gegooid, kun je bij hem afrekenen, waarna de slagboom opengaat en je kunt wegrijden. Ik betaal nu € 0,02 per liter meer, maar dat is altijd nog € 0,13 goedkoper dan we onderweg zagen.

Hierna vervolgen we onze weg terug naar de camping.

We hebben vandaag 45 kilometer gereden.

Dag 08: Ghiffa (I) – Barolo (I)

Ook vandaag staan we weer om 7:30 uur op en de broodjes komen vroeg; dat komt goed uit. Ik heb er voor vandaag 8 besteld, zodat we vanmiddag ook te eten hebben. Ik reken gelijk af en met onze ACSI-kortingskaart hoeven we maar € 13,- per nacht te betalen en dat is inclusief onbeperkt WiFi en toeristenbelasting en dan krijg ik ook nog een mooie sticker .

Er valt tegenwoordig weinig op te ruimen, dus binnen het uur zijn we helemaal rijklaar.

Het is nog niet eens 10:00 uur, als we Verbania binnen rijden…

… en de weg al snel breder wordt, wat toch wat relaxter rijdt. Voor we het weten, hebben we het Lago Maggiore achter ons gelaten en komen we op de tolweg richting de Middellandse Zee.

De totale kosten (categorie 3, inclusief caravan) bedragen slechts € 16,50 en dan rijdt je ruim 130 kilometer 2- of 3 banen, zonder enig oponthoud, ondanks reparaties aan de weg.

Het laatste stuk van ongeveer 40 kilometer, is 2-baans, maar rijdt, ondanks de vele rotondes, prima door. Het navigatiesysteem geeft aan dat we rechtsaf moeten, maar mijn gevoel zegt dat dit niet waarschijnlijk is, gelet op het feit dat de weg daar sterk omhoog loopt. Tijd om even de coördinaten in de TomTom in te geven en te kijken waar die ons heen stuurt.

Mijn gevoel heeft mij niet bedrogen; we moeten 180 graden draaien en dan ligt camping Sole Langhe na een paar honderd meter, links van de weg.

De camping is niet goedkoop, € 26,- per nacht, exclusief € 4,- voor het gebruik van WiFi op één computer. De camping heeft slechts 2 dames- en 2 heren toiletten en douches en geen zwembad, maar in de wijde omgeving is verder geen camping te vinden en misschien is dat de reden .

Het plekje waar wij staan loopt zo erg af, dat ik de caravan met het neuswiel niet waterpas kan zetten. Met de bananen onder het rechter wiel en de nodige plankjes onder de voorpoten, lukt het uiteindelijk, maar ik ben er niet blij mee.

Het is inmiddels 14:00 uur als we ons brood op hebben. We lopen de camping af om te kijken waar get restaurant en de winkel waar we broodjes kunnen kopen, zich bevinden en dat blijkt op ruim honderd meter vanaf de camping te zijn.

Op onderstaande foto, zit het winkeltje rechts en de rest is restaurant.

Als we naar de overkant van de straat lopen, zit daar een zogenaamde Cantina van de firma G.D. Vajra, waar wijn verkocht wordt en als iemand ons ziet staan, worden we gelijk uitgenodigd voor een rondleiding en een proeverij .

We krijgen eerst uitleg over het rijpingsproces van Barolo, minimaal 24 maanden op fust en dan 12 maanden op fles, voordat het goed genoeg is om als Barolo DOCG te mogen worden verkocht. Men is nu bezig aan 2010 gereed te maken voor verkoop.

Vervolgens worden we meegenomen naar het proeflokaal en dat kijkt zo waar uit op de camping, waar je zelfs onze caravan (grote foto onder, in het rechter raam) kunt zien.

We gaan achtereenvolgens de volgende wijnen proeven:

• Langhe Bianco DOC Dragon
• Barbera d’Alba DOC
• Barbera d’Alba Superiore DOC
• Langhe DOC Freisa Kyé
• Barolo DOCG Ceretta 2009
• Barolo DOCG Ceretta 2006
• Moscato d’Asti DOCG

              

De eerste wijn is een fruitige witte wijn, die het bijvoorbeeld bij vis goed zal doen. De tweede wijn is een frisse rode wijn, die smaakt naar bosvruchten. De derde wijn is dieprood en heeft meer body en smaakt goed bij rood vlees. De vierde wijn heeft een beetje smaak van eucalyptus en dan, voor ons de highlights van deze middag, de Barolo’s.

Die van 2009 is droog en bijzonder lekker, maar als je dan de 2006 mag proeven ben je, wij in elk geval, verkocht. Wat ons tegenhoudt en dat kostte geen enkele moeite , was de prijs van € 90,- per fles .

De  dessertwijn is zoet met een sprankeltje en smaakt erg lekker; de gedachte hiervan een slot te nemen, na een hapje Merengue, doet me het water in de mond lopen

Uiteindelijk besluiten we een paar flessen Barbera d’Alba DOC mee te nemen, maar als ik af wil rekenen, blijkt de stroom, die er vanmiddag in het hele dorp uitlag, nog niet te werken. Om het wachten te veraangenamen, krijgen we nog een glaasje Barolo Chinato met kruiden en specerijen, vergelijkbaar met een kruidenbitter, maar dan veel beter van smaak .

Het was een onverwacht, maar vreselijk geslaagde middag.

Om 19:00 uur lopen we naar het restaurant Buon Padre, waar we vanavond zullen eten. Tijdens het bekijken van de kaart, worden we verrast met een voorafje van het huis, bestaande uit gekruid, gebakken ei.

We besluiten allebei om het 4-gangen menu te nemen en bestellen er een fles Barbera d’Alba DOC bij.

We beginnen met Capunct, gefrituurde courgette, gevuld met vlees, erg lekker.

Daarna krijgen we Il Tajarin, een heel dun pastagerecht ket vlees er in en rijkelijk voorzien van kaas er over heen.

Het hoofdgerecht is niet direct mijn keuze, maar dan is het weer handig, als je als kind, altijd alles wat je aangeboden kreeg, moest opeten ; het is konijn met groente en dat had ik nooit los besteld, maar het smaakt gelukkig wel.

Als toetje bestellen we Parfait van nougat en dat is tongstrelend. We hadden al gehoord dat dit een goed restaurant was en daar is geen woord van overdreven.

We lopen op ons gemak terug naar de camping en drinken daar onze koffie.

We hebben ondertussen samen besloten dat we morgen de caravan een plekje opschuiven; het lijkt daar wat vlakker en de plek is ook omheind met bosjes, waardoor we wat meer privacy hebben.

We hebben vandaag 230 kilometer gereden.